Brodnica i okolice. Trzy świnie ukradli i zabili na miejscu. A gospodarz...

W marcu 1933 roku brodniczanie z lokalnej prasy dowiedzieli się, że sporą renomą w Anglii cieszy się eksportowany tam z Brodnicy bekon. Co do tego, że nasze mięso jest dobre, nasi rodacy nie mieli żadnych wątpliwości - w tym samym czasie w okolicznych gospodarstwach złodzieje kradli na potęgę świnie i drób

Przypominamy tekst opublikowany na portalu Czasbrodnicy.pl w kwietniu 2019 roku

Chrupiący bekon w kompanii z jajkami, fasolką i innymi dodatkami to podstawa brytyjskiego śniadania. Jako że po mieście się rozniosła wieść, że Anglicy zajadają się z apetytem bekonem kupowanym z Brodnicy – w rozłożonych wówczas na stołach gazetach – konkretnie „Ziemi Michałowskiej” – czytano:

„Wyróżnienie bekoniarni brodnickiej. Bekon z Brodnicy, Grudziądza, Gdańska i Chodorowa przyjmowany jest przez Anglików bez zastrzeżeń. W broszurce pod tytułem: »Bekon polski na rynku angielskim« wydanej przez p. Dr. Konopińskiego, prezesa komisji poroz. rolnictwa i przetworu bekonowego czytamy, że z kilkudziesięciu bekoniarni polskich zaledwie cztery, a między tem i również brodnicka, wysyła towar godny technicznego i selekcyjnego zaufania. Jeżeli się zważy, że w eksporcie bekonów mamy poważną konkurencję, gdyż konkurujemy z Holendrami, Duńczykami, Szwedami, Finami, Estończykami itd., a bekon polski jest jeszcze mało znany w Anglji, to sukces brodnickiej bekoniarni należy powitać z uznaniem. W zasadzie wszystkie bekony i szynki podlegają kontroli weterynaryjnej, w praktyce jednak dzieje się inaczej, bo badane są jedynie bekony litewskie, rosyjskie i polskie, przyczem bekony pochodzące z Wolnego Miasta Gdańska cieszą się już dobrą marką i od 1928 r. są prawie że wolne od kontroli. U Anglików decyduje o wszystkim zaufanie.

CZYTAJ TAKŻE: Zaginiona rakieta Polmo. Niewiarygodna historia symbolu kosmicznego sukcesu i lokalnej polityki!

Nasza ambicja narodowa nie może znieść tego, aby wyroby gdańskie oceniane były wyżej od wyrobów Polski i dlatego warto życzyć, aby wszystkie fabryki polskie sumienniej traktowały sprawy eksportu. Jeżeli Anglia przekona się o solidarności wszystkich polskich dostawców, to oszczędzimy sporo ambarasów i wydatków połączonych z kontrolą i trudnością w sprzedaży a tem samem będzie można zapłacić naszemu rolnikowi lepsze ceny za świnie bekonowe.
W skutek tego bowiem, że w naszych bekonach towar dobry jest w mniejszości, stąd wniosek, że odgrywający właściwą rolę przy kształtowaniu się notowań giełdowych, gorszy towar decyduje o niekorzystnych dla całości naszego eksportu bekonowego cenach. Kierownictwu brodnickiej bekoniarni możemy zaszczytnego wyróżnienia powinszować”.

Powyższy artykuł wywołał śniadaniowe polemiki, czy angielski boczek tożsamy jest z naszym boczkiem z patelni, czy też nie. Jak to nierzadko bywa, teorie były dwie – jedni twierdzili, że boczek i bekon to jedno i to samo. Zwolennicy drugiej teorii twierdzili, że bekon jest chrupiący przez zesmażenie sporej ilości tłuszczu, której polski boczek ma więcej, ponieważ pozyskiwany jest z boków półtuszy, a nie z części grzbietowej świniaka.

CZYTAJ TAKŻE: Starosta i minister spoczywający w Mszanie zmarł w niezwykłych okolicznościach

Tak czy siak, gdy jedni rozmyślali z rozrzewnieniem o sile brodnickiego rzeźnictwa i jego zagranicznych przewagach, inni nabierali najwidoczniej przemożnej ochoty, by samemu popróbować naszego osławionego już boczku vel bekonu, który nie każdemu był wszak dany. I tak amatorzy wieprzowiny w nocy 16 marca 1933 roku dokonali włamania w Jastrzębiu, gdzie gospodarzowi Marianowi Buńce ukradli knura i dwie świnie o wadze blisko cetnara każda. Złodzieje przyjechali furmanką, którą pozostawili przy drodze, a następnie włamali się do gospodarstwa. Wszystkie świnie na miejscu ubito, a po cichym świniobiciu góry mięsa zapakowano w trzy worki, które również skradziono Buńce, po czym radzi z siebie złodzieje wraz z łupem zniknęli bez śladu. Jak to się stało, że gospodarz niczego nie usłyszał – gazety nie donosiły.
Tej samej nocy do podobnego zdarzenia doszło w Sumowie koło Zbiczna. Tym razem gospodarz Marian Michałowski stracił 65-kilogramowego świniaka, którego złodzieje również ubili i oporządzili na miejscu zdarzenia, dając potem z mięsem drapaka. Być może ci sami złodzieje, a może inni, włamali się tej samej nocy do kurnika robotnika Wojciecha Urbańskiego w Kuligach pod Pokrzydowem, kradnąc mu 5 kur.

Następnej nocy, 17 marca, z niezamkniętego kurnika Józefa Trędowicza z Cieląt zginęło 28 kur. Kolejna kradzież tej nocy miała miejsce w Grążawach, gdzie złodzieje włamali się do kurnika Józefa Kowalskiego, zabierając 11 kur. Podejrzenie tym razem padło na – jak podaje gazeta – pewnych lekkoduchów z Michałowa, którzy nie przyznawali się do winy. Jako że najwyraźniej podczas wiosennego przednówka brakowało ludziom jadła – w nocy z 17 na 18 marca ktoś wyłamał kłódkę w chlewiku Bronisławy Suchockiej w Polskim Brzoziu. Kobiecie skradziono cetnarowego prosiaka, a niewiadomy sprawca rozpłynął się w powietrzu.
Tymczasem plagom wiosennych kradzieży zdawało się nie być końca – w nocy, 20 marca, gospodarzowi z Drużyn – Stanisławowi Czyży skradziono 4 indyki, 3 kaczki i gęś. Kolejnej nocy, 21 marca, ktoś wyłamał kłódkę w kurniku Józefa Zuchowskiego w Grążawach i ukradł stadko 15 kur wraz z kogutem o łącznej wartości 50 zł. I tak zaledwie w ciągu czterech nocy, między 16 a 20 marca złodzieje ukradli łącznie knura, 4 świnie, 59 kur, 4 indyki, 3 kaczki i gęś, nie licząc roweru damki i tylnego koła z wolnym biegiem od roweru „Torpedo” – wprawiając tym policję w stan bezradności, a gospodarzy we wściekłość...
Tylko sława brodnickiego boczku vel bekonu nic na tym nie straciła, a wręcz przeciwnie – rosła – zagrożona rosnącą konkurencją chyba jedynie ze strony drobiu.

Na podstawie:

Ziemia Michałowska (Gazeta Brodnicka), R. 1933, nr 36.