W latach 80. i 90. Brodnica była jednym z najważniejszych miast na muzycznej mapie Polski. Klub Muzyczny Piano i regularne festiwale przyciągały największych artystów polskiego rocka, bluesa, reggae. Co tydzień można było posłuchać zawodowców z najwyższej półki. Powstaje książka o klubie i wielkich brodnickich festiwalach

Minęło właśnie 14 lat od momentu, kiedy w starym spichlerzu nad Drwęcą zagrał legendarny Dżem. Był to ostatni koncert w Klubie Muzycznym Piano, który wkrótce potem przestał istnieć. A wszystko zaczęło się w roku 1982, podczas stanu wojennego.

Wtedy w Brodnicy zorganizowano najsłynniejszy, obok jarocińskiego, festiwal muzyki młodzieżowej "Rock na Pojezierzu". Koncerty odbywały się w kameralnym amfiteatrze w Parku Chopina. W pierwszej edycji wystąpiły w głównej roli: Republika, Lombard, Stalowy Bagaż, TNT, a ponadto liczne zespoły biorące udział w konkursie. Jego zwycięzcą został punkowy zespół WC z Miastka.

[ZT]25878041[/ZT]

Był Dżem, a potem powstał Klub Muzyczny Piano w Brodnicy

Festiwal organizowano w latach 80. każdego lata. Od 1984 wszystkie koncerty kończył Dżem z Ryśkiem Riedlem, wykonując wiele bisów. Od roku 1985 pojawiły się zespoły z nurtu reggae, w tym Izrael. W połowie lat osiemdziesiątych w Brodnicy występowali między innymi: Stanisław Sojka, Martyna Jakubowicz, Tadeusz Nalepa, Lady Pank, Jan i Józef Skrzekowie. Koncertom towarzyszyły pokazy filmów muzycznych, a do Brodnicy ściągały tysiące fanów z całej Polski.

Klub Muzyczny Piano

KRZYSZTOF CEDRO: Zacznijmy od książki, którą zamierzasz wydać.

GRZEGORZ GRABOWSKI: Książka będzie dotyczyła trzech głównych obszarów mojej działalności, które miały miejsce w Brodnicy w ostatnim dwudziestoleciu XX wieku., tzn. Rock na Pojezierzu/Muzyczny Camping (1982-1993r.), Klub Muzyczny Piano (1990-2003r.), Nocna Zmiana Bluesa (1983-2003r.). Aktualnie zbierane są materiały, wycinki prasowe, zdjęcia, plakaty. Przeprowadziliśmy dziesiątki wywiadów z osobami w jakiś sposób zaangażowanym w organizację imprez, z muzykami, dziennikarzami. Redaktorem wydawnictwa został Mariusz Szalbierz, dziennikarz znany z kilku wydawnictw książkowych na temat muzyki i życia muzycznego. Z redaktorem prowadzącym współpracuje wiele osób związanych z imprezami w Brodnicy, w tym Sławek Wierzcholski, Jan Roch Mełnicki, Maria Mełnicka. Dużą pracę kwerendalną wykonuje mój syn Jarek. Dysponujemy wielką ilością materiałów, ale zawsze chętnie wykorzystamy ciekawe informacje z prywatnych archiwów. Prace przygotowawcze trwają od dwóch lat. Książkę planujemy wydać w drugiej połowie 2021 roku. Aktualnie otrzymaliśmy pomoc ze Stowarzyszenia ZAIKS, w postaci stypendium. Wydaniem książki zainteresowane jest znane ogólnopolskie wydawnictwo. O nakładzie trudno dziś wyrokować. Nie myśleliśmy o ewentualnej imprezie z okazji wydania.

Klub powstał w 1990 roku. Wtedy zakupiliście spichlerz.

Zabytkowy spichlerz w latach osiemdziesiątych był własnością prywatną. Ponieważ był w złym stanie technicznym, właściciele zwrócili się do burmistrza miasta Brodnicy z prośbą o nieodpłatne przejęcie spichrza. W tym czasie wystąpiłem do władz miasta o sprzedaż budynku. Wszystkie formalności zostały załatwione w 1989 roku. Jeszcze zimą wkroczyły ekipy remontowe i zaczął się kapitalny remont. Do remontu było wszystko, od dachu począwszy, przez okna, podłogi, instalacje. Wszelkie prace były prowadzone pod nadzorem konserwatora zabytków w Toruniu. Udało się też uzyskać konserwatorskie dofinansowanie na część remontu. Prace remontowe w większości wykonała firma pana Sikorskiego z Górzna. Remont kapitalny trwał nieco ponad pół roku. Taki obiekt wymaga ciągłych prac i właściwie przez kilka kolejnych lat trzeba było coś remontować, udoskonalać. Na początku 1990 roku dołączył do mnie brat Bogdan, który wrócił z pracy z Izraela i od tej pory działaliśmy wspólnie. Pierwsze koncerty w Klubie Piano odbyły się w lipcu 1990 roku.

No właśnie: kto wystąpił na scenie jako pierwszy? Pamiętasz jaka była cena biletu?

Na otwarcie klubu w 1990 wystąpili muzycy w większości zaprzyjaźnieni z Brodnicą. W lipcu zaprezentowała się Nocna Zmiana Bluesa, Wielka Łódż, Monkey Bussines, Zdrowa Woda. We wrześniu tego samego roku wystąpił w Piano po raz pierwszy Dżem. Regularnie grały brodnickie zespoły: Róże dla Kassandry, Rebelion, Ozone, The Arrow, Ostatnia Deska Ratunku.

[ZT]26531800[/ZT]

Klub był miejscem prób dla wielu rozpoczynających swoją muzyczną karierę grup z Brodnicy. Udostępnialiśmy salę prób wyposażoną w perkusję, wzmacniacze instrumentalne i nagłośnienie. Bilety na koncerty nie były drogie, w większości naszymi gośćmi byli studenci i młodzież licealna. Większość koncertów organizowana była na zasadach komercyjnych. Oznaczało to, że byliśmy zobligowani pokryć honoraria, transport i często zakwaterowanie. Dlatego konieczne było zdobycie dodatkowych środków (poza przychodem ze sprzedaży z biletów), aby organizacja imprezy spinała się finansowo. Fundusze pozyskiwaliśmy od licznych sponsorów, w szczególności od podmiotów gospodarczych, które promowaliśmy.

Potem grały liczne świetne kapele z Polski. Trudno było zachęcić do grania np. Republikę czy Dżem?

W krótkim czasie Klub Piano stał się miejscem kultowym, był nazywany też pierwszym muzycznym pubem w Polsce. Duża w tym zasługa między innymi Ani Mentlewicz z TVP, która prowadziła w tamtym czasie bardzo popularny i opiniotwórczy program "LUZ". Osobiście byłem odpowiedzialny za program koncertów w klubie. Już wtedy miałem dziesięcioletnie doświadczenie w organizacji imprez, w tym kilka lat kierowania klubem studenckim, od lat byłem pomysłodawcą i dyrektorem programowym festiwali Rock na Pojezierzu i Muzyczny Camping w Brodnicy, i od wielu lat managerem Nocnej Zmiany Bluesa. Po związaniu się z Browarem EB staliśmy się klubem EB i odwiedzały nas najbardziej znane zespoły w ramach tras Brzmienie EB. Menagerowie większości grup muzycznych mieli nasz klub w swoich planach koncertowych. Bardzo pomagały też moje osobiste kontakty z muzykami czy organizatorami. Organizowanie koncertów było dla mnie wielką przyjemnością. Na naszej scenie prezentowała się właściwie cała polska czołówka muzyki, nazwijmy ją młodzieżową, między innymi: Republika, Kult, T Love, Daab, Illusion, Apteka, Voo Voo, Tadeusz Nalepa, Oddział Zamknięty, Hey, Obstawa Prezydenta, Gang Olsena, John Porter.

Ostatni koncert był 17 listopada 2006 roku i wystąpił Dżem, ale z tego, co pamiętam, to wtedy klub już prowadził Twój syn z Piotrem Piórkowskim. Potem już był ostateczny koniec i sprzedaż budynku lokalnemu biznesmenowi Marianowi Żebrowskiemu.

Po wyjeździe z Brodnicy w roku 2003 zostałem dyrektorem Wydziału Kultury Urzędu Miasta Torunia. Nowa praca nie pozwalała na zajmowanie się innymi sprawami. Wtedy zdecydowaliśmy się wydzierżawić klub Witkowi Gutmańskiemu. Witek wtedy był znanym brodnickim muzykiem. Po bodajże dwóch latach klub przejął na krótko Piotr Piórkowski i mój syn Jarek. Szczególne relacje łączyły klub i mnie osobiście z zespołem Dżem. Pierwszy koncerty Dżemu, również w Brodnicy, zorganizowałem jesienią 1982 roku. Bardzo zależało mi, aby to Dżem zakończył ten ważny okres w moim życiu, a jak się okazało później, także w życiu naszego miasta - Brodnicy. I udało się to zorganizować. To było dla mnie bardzo symboliczne. Potem spichlerz został sprzedany.

Żal było klub zamykać?

Oczywiście bardzo żal było zostawić coś co się tworzyło od początku, co sprawiało ogromną satysfakcję. Cała przygoda z klubem trwała kilkanaście lat, były to setki koncertów, kilkanaście zlotów motocykli. Klub był organizatorem trzech edycji Muzycznych Campingów, Reggae Blues Festiwali, warsztatów muzycznych i przeglądów zespołów. Po obchodach dziesiątej rocznicy istnienia klubu zacząłem myśleć o czymś nowym, innym, poza Brodnicą. Chciałem spróbować sił w innej pracy, rozwijać się. I taką szansę otrzymałem. Mój brat Bogdan też zajął się własną działalnością.

Jakiś szczególny koncert, wydarzenie utkwiło Ci w pamięci? Jakaś zabawna historia?

Było wiele zabawnych i ciekawych historii. Bardzo trudny był początek. Władze Brodnicy nie wydały zgody na organizację Muzycznego Campingu w roku 1990 i trzeba było wymyśleć coś w zamian. Wtedy wpadłem na pomysł, że postawimy scenę obok spichlerza, przy płocie na działkach przy ul. Wodnej. Jednak władza nie dała za wygraną i stwierdziła, że ten kawałek nie utwardzonej drogi jest drogą wojewódzką i muszę mieć na to zgodę wojewody. A na to nie było czasu. Dlatego w kolejnym roku kupiłem domek z ogródkiem vis a vis klubu i tam stawialiśmy scenę. Innym razem ktoś doniósł na nas do wydziału Ochrony Środowiska Urzędu Wojewódzkiego w Bydgoszczy, że zakłócamy strefę ciszy, bo za taką uznano rzekę Drwęcę. Przyjechał facet z urządzeniem i mierzył hałas pod oknem najbliższego domu. Dodam, że ten dom był moją własnością i nikt tam nie mieszkał. Jeśli chodzi o sąsiadów klubu, to byli to wyjątkowo mili i sympatyczni ludzie, którzy od czasu do czasu nas odwiedzali i bardzo nam kibicowali. Jestem pewien, że nikt z nich nie doniósł na nas.

[ZT]25309560[/ZT]

Tak na koniec: jest szansa na Muzyczny Camping w 2021 roku?

Aktualnie mam bardzo fajną pracę w Toruniu, kieruję spółką zarządzającą Centrum Kulturalno-Kongresowym. Praca ta pochłania mnie całkowicie. Nie mam zbyt wiele czasu, aby organizować duży festiwal w Brodnicy. Wymaga to wiele wysiłku i dużego zaangażowania, również władz miasta Brodnicy. Nie jestem pewien, czy jest taka wola. Jednak nie mówię, że nie, nigdy. Może uda się coś zrobić przy okazji jakiegoś jubileuszu.

Dziękuję za rozmowę