Budowę brodnickiej fary rozpoczęto w 1285 roku, a ukończono około roku 1320. Z zaplanowanych dwóch wież, ostatecznie wzniesiono jedną w 1370 roku, a podwyższono w 1485 roku. W latach 1554-1598 świątynia była w rękach tutejszych luteran, którzy najpewniej zamalowali średniowieczne malowidła wapnem.

[ZT]26008040[/ZT]

Ta trójnawowa świątynia posiada rzeźbione zworniki w sklepieniu gwiaździstym, a najważniejszymi zabytkami jest zespół rzeźb 12 apostołów z II poł. XIV wieku, Grupa Ukrzyżowania z XVI stulecia i kamienna chrzcielnica z XVII wieku.

Na zdjęciach z lat dwudziestych XX wieku widać zamalowane na biało ściany brodnickiej fary.

Jednak szczególną uwagę zwraca centralna część z prezbiterium, przed którym stały wówczas ustawione skośnie dwa ołtarze boczne, między którymi były komunijne barierki.

Warta uwagi jest również belka tęczowa spinająca łuk tęczowy, obecnie drewniana i prosta, a wówczas pomalowana na biało oraz wygięta w trzy łuki i ażurowe zdobienia. W tej części w średniowieczu umieszczano na niej grupę ukrzyżowania, co zapewne może stanowić nawiązanie do miejsca usytuowania ołtarza Krzyża Świętego dostawionego do lektorium, które zanikło już w średniowieczu. Wspomniane lektorium to murowana lub drewniana przegroda oddzielająca przestrzeń przeznaczoną dla księży od nawy głównej, w której mogły przebywać osoby świeckie. W lektorium znajdowało się miejsce do czytania ewangelii, wygłaszania kazań, oznajmiania zarządzeń oraz do ukazywania wiernym na przykład pacyfikału z relikwiami Krzyża Świętego, które przecież do XV wieku były w Brodnicy. Po soborze trydenckim (1545-63) lektoria masowo rozbierano, a ich funkcje przejęły ambony.